Θεωρούμε ότι η Ευρώπη είναι ένα πολιτικό εγχείρημα. Είναι μια μεταβατική κατάσταση η οικονομική ένωση, πριν από την πολιτική ένωση.

Το ερώτημα που τίθεται εύλογα είναι: τί μπορεί να αλλάξει μεταξύ της δεύτερης και της τρίτης, καθοριστικής ψηφοφορίας; Σε γενικές γραμμές, η εκτίμηση της πολιτικής κατάστασης δεν αφήνει πολλά περιθώρια ανατροπής της αίσθησης που υπάρχει ότι οι εκλογές έρχονται χρονικά πιο κοντά.

Θα τα βρει όλα η δικαιοσύνη… Μέχρι τότε, ας σκεπάσουμε το καπάκι του πολιτικού βόθρου και ας ελπίσουμε να εξατμισθεί γρήγορα η δυσοσμία, μέχρι την ολοκλήρωση της προεδρικής εκλογής.

Η χθεσινή ανακοίνωση του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού, ένα εικοσιτετράωρο πριν την έναρξη της διαδικασίας της προεδρικής εκλογής στη Βουλή των Ελλήνων, αν και καθυστερημένη είναι προς τη σωστή κατεύθυνση.

Ακόμη περισσότερο στο εσωτερικό πεδίο, είναι επιτακτική η επιδίωξη εθνικής συναίνεσης στα δύο πιο σημαντικά ζητήματα που είναι: α. η ανεργία των νέων και β. η (ρεαλιστική) διαπραγμάτευση για τη διευθέτηση του χρέους.

Τα δύο πάλαι ποτέ κραταιά κόμματα (ΝΔ και ΠαΣοΚ) πρωταγωνίστησαν στη Μεταπολίτευση με τα καλά τους και τα κακά τους. Ο μεταπολιτευτικός κύκλος όμως έκλεισε. Αμφότερα έχουν απωλέσει την ευκαιρία ανανέωσης του πολιτικού τους προσωπικού. Διότι σημασία δεν έχουν μόνον οι πολιτικές θέσεις, τα οράματα ή τα... παραμύθια. Σημασία, μείζονα μάλιστα, έχουν τα πρόσωπα και προπάντων οι θεσμοί.

Αιφνιδιασμό, ανατροπή των υπολογισμών και ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις προκαλεί η απόφαση των δύο αρχηγών της κυβερνητικής πλειοψηφίας, βάσει της οποίας η δικομματική κυβέρνηση θα ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή.

Η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη ήταν ζωτικής σημασίας για τη συνέχεια του οράματος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Αναμφίβολα σε "Μίκρο" επίπεδο, η Ελλάδα απέφυγε το σκόπελο της άτακτης χρεοκοπίας απολαμβάνοντας την αλληλεγγύη των εταίρων μας. Όμως η σχέση είναι αμφίδρομη.