Στο παρά πέντε και όχι στο και πέντε, αναζητείται μία μέση και δίκαιη λύση. Θα πρέπει να επικρατήσει η σύνεση και η λογική στις συνομιλίες με τους εταίρους μας στις διαπραγματεύσεις του Eurogroup.

Αντί μιας αμοιβαία επωφελούς συμφωνίας «win-win» που είναι σήμερα ακόμη εφικτή, υφίσταται ο “πυρηνικός” κίνδυνος ενός αποτελέσματος «lose-lose» που θα είναι πολύ ζημιογόνο, ιδιαίτερα και πρωτίστως για τη χώρα μας, εφόσον ελληνική κυβέρνηση και εταίροι δεν καθίσουν στην ίδια πλευρά του τραπεζιού απέναντι από το πρόβλημα, παρά επιλέξουν τη ρήξη ενός άτοπου «chicken game».

Η αντικατάσταση του υπάρχοντος προγράμματος, έστω κατά 30%, με ένα σχέδιο ριζικών μεταρρυθμίσεων που θα προτείνει η ελληνική κυβέρνηση και δεν θα είναι σχέδιο «δανεικό, έναντι δανεικών χρημάτων», είναι αναμφίβολα προς τη σωστή κατεύθυνση. Η όποια ευελιξία («flexibility»), όπως διατυπώθηκε στο κείμενο του Eurogroup, δεν έρχεται σε σύγκρουση με αυτό.

Η χαλάρωση του στόχου των πρωτογενών πλεονασμάτων στο ήμισυ είναι απαραίτητη προκειμένου να αναπνεύσει η οικονομία.

Η «μηχανική χρέους» μπορεί να προσφέρει αμοιβαία αποδέκτες λύσεις, αφενός στην παραμετροποίηση και αφετέρου στο “σβήσιμο” του χρέους μέσα στο χρόνο. Πρέπει να παρουσιασθούν εναλλακτικές ρεαλιστικές και μετριοπαθείς λύσεις στην κατεύθυνση απομείωσης και ελάφρυνσης του χρέους, παράλληλα με την απαίτηση τήρησης των δεσμεύσεων του Eurogroup οι οποίες έχουν αναληφθεί από το Νοέμβριο του 2012.

Αναφορικά με το "μαξιλάρι" των €11δισ. ευρώ του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας:

* Θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν, κατά το μεγαλύτερο μέρος τους, ως προληπτική πιστωτική γραμμή για το νέο πρόγραμμα που θα συμφωνηθεί με τους εταίρους, ώστε να βγει η Ελλάδα από το μνημόνιο (υπάρχουσα συμφωνία) ή το «πρόγραμμα γέφυρα» (αν τελικά γίνει δεκτό από τους εταίρους) έχοντας ένα «μαξιλάρι».

* Ταυτοχρόνως, θα μπορούσε να τεθεί στο τραπέζι η αναδρομική μεταφορά του ποσού που έχει ήδη χρησιμοποιηθεί για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, από το δημόσιο χρέος προς τον μηχανισμό ESM. Ώστε να μειωθεί σημαντικά το χρέος.

* Εφόσον δεν χρησιμοποιηθεί τελικά το ποσό των 11 δισ. ευρώ του ΤΧΣ (ή το μεγαλύτερο μέρος αυτού), τότε μπορεί να συμβάλει στην περαιτέρω μείωση του δημοσίου χρέους.

Την ίδια στιγμή, στην Ώρα-Μηδέν των διαπραγματεύσεων της χώρας, ο κυβερνητικός εταίρος διά στόματος του προέδρου του επιτείνει το κλίμα ανασφάλειας των πολιτών.

Ο κ. Καμμένος ερωτηθείς την προηγούμενη εβδομάδα εάν η κυβέρνηση έχει Plan-B σε περίπτωση αδιεξόδου με τους ευρωπαίους εταίρους μας, ανέφερε ότι αυτό υπάρχει και είναι η «χρηματοδότηση από τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Κίνα ή άλλες χώρες...» (!). Ενώ αμέσως μετά την αποτυχία του δεύτερου Eurogroup δήλωσε ότι η κυβέρνηση «έχει λαϊκή εντολή να πάει μέχρι τέλους» (!). Αφέλεια ή σκοπιμότητα;

Καλό θα είναι η κυβέρνηση να αντιληφθεί ότι ο χρόνος, που πράγματι όπως είχε επισημάνει ο Υπουργός Οικονομικών κ. Βαρουφάκης στη συνάντηση με τον Γερμανό ομόλογό του είναι σε αυτή τη φάση το πολυτιμότερο αγαθό, τελειώνει εις βάρος της χώρας μας. Και να συνειδητοποιήσει ότι έλαβε νωπή λαϊκή εντολή να κάνει μεν τη δουλειά της καλύτερα από την προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά πάντοτε μέσα στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια χωρίς να ρισκάρει ένα καταστροφικό Gr-€xit.

Αφιερώνουμε στον κ. Καμμένο την ατάκα από τo «Pulp Fiction» του Κουέντιν Ταραντίνο: «Αυτός που παίζει με τα σπίρτα, πρέπει να περιμένει ότι μπορεί να καεί».

Πηγή:www.capital.gr