Συνέντευξη στον ΘΕΜΑ 104,6 Fm / Mea Culpa (06.02.2018).

Εκτιμώ ότι μέχρι τον Σεπτέμβριο θα πληθύνουν οι φωνές που θέλουν την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) να φρενάρει το πρόγραμμα αγοράς τίτλων που εκπονεί στα πλαίσια της ποσοτικής χαλάρωσης (QE) και το οποίο διογκώνει, ενδεχομένως επικίνδυνα για κάποιους, τον ισολογισμό της κεντρικής τράπεζας για τη Ζώνη του Ευρώ. Αν λοιπόν η χώρα μας προλάβει για λίγους μήνες το QE, αυτό δεν θα έχει σημαντική ποσοτικά επίδραση για τις τράπεζες αλλά θα έχει συμβολική σημασία καθώς θα άρει μία ειδική περίπτωση. Είναι σημαντικό να σταματήσει η Ελλάδα να θεωρείται ως ειδική περίπτωση στην Ευρωζώνη: ειδική περίπτωση στα μνημόνια, ειδική περίπτωση μετά τα μνημόνια…     

Σύμφωνα με τους περισσότερους αναλυτές, η βασική αιτία της πτώσης των αγορών ήταν οι ανησυχίες για το ενδεχόμενο υψηλότερου πληθωρισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο αυτό είναι κάπως απλό, αν όχι επιφανειακό. Εκτιμώ ότι η θεμελιώδης αιτία είναι η αλλαγή ρητορικής στο Νταβός εκ μέρους του αμερικανού υπουργού Οικονομικών (που σχολιάσαμε εκείνη την ημέρα, βλ. εδώ: Η «νομισματική ειρήνη» στο επίκεντρο του Νταβός) περί ενός αδύναμου, έστω και βραχυπρόθεσμα, δολαρίου. Αυτό υπονοεί ότι μπορεί να έχει φύγει από την πρωτοκαθεδρία η πολιτική του ισχυρού δολαρίου εκ μέρους των Ηνωμένων Πολιτειών και αποτυπώνεται στην ταυτόχρονη πτώση, και των αμερικανικών μετοχών, και των αμερικανικών ομολόγων.

Η στρατηγική συνεννόησης στα πλαίσια της νομισματικής ειρήνης διέπει το διεθνές σύστημα από το 2008-9 και μετά. Αν αυτό αλλάξει, οι αγορές θα ανησυχήσουν πρωτίστως για τα αμερικανικά χρεόγραφα καθώς η Κίνα και η Ιαπωνία παραμένουν οι μεγαλύτεροι πιστωτές των ΗΠΑ. Σε ότι αφορά την αλλαγή σκυτάλης στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα, εάν ο νέος πρόεδρος της Fed επιλέξει διαφορετικό βηματισμό από τους δύο προκατόχους του (Janet Yellen και Ben Bernanke) που ακολουθούσαν την ίδια σχολή, τότε θα μπορούμε πιθανώς να μιλάμε για διαφορετική θεώρηση της νομισματικής πολιτικής, και μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.