Ο Κωνσταντίνος Γκράβας συζητώντας στο SBC με τον καθηγητή Οικονομικών του Πανεπιστημίου Stern της Νέας Υόρκης, κ. Νικόλαο Οικονομίδη, για τις κρίσιμες παρεμβάσεις στο δημόσιο χρέος. Σημαντικό σημείο η μετατροπή μέρους των δανείων από κυμαινόμενα επιτόκια σε σταθερά.

Σημείο-κλειδί είναι ότι ένα πολύ μεγάλο τμήμα του ελληνικού δημοσίου χρέους υπόκειται σε κυμαινόμενα επιτόκια (τα διακρατικά δάνεια από τα κράτη μέλη της Ε.Ε, τα δάνεια από το EFSF και τα δάνεια από το ΔΝΤ). Τα επιτόκια αυτά καθορίζονται εν γένει από τις αγορές χρήματος και από τις νομισματικές πολιτικές των μεγάλων Κεντρικών Τραπεζών (Fed, ECB). Σε καμία περίπτωση και ανεξαρτήτως της εγχώριας οικονομικής πολιτικής, δεν εξασφαλίζεται ότι τα επιτόκια των ΚΤ θα παραμείνουν στα παρόντα ιστορικά χαμηλά επίπεδα και την επόμενη δεκαετία. Δηλαδή, τα τρέχοντα χαμηλά επιτόκια για το τμήμα του Δημόσιου χρέους που έχει κυμαινόμενο επιτόκιο δε σημαίνει ότι θα παραμείνουν στο διηνεκές τόσο χαμηλά. Με δεδομένο ότι τα επιτόκια στην Ευρωζώνη βρίσκονται σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα και μάλιστα με προοπτική αρνητικών επιτοκίων και ποσοτικής χαλάρωσης από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, είναι ευκαιρία να «κλειδώσει» η Ελλάδα, κατά το επικείμενο άνοιγμα της συζήτησης περί βιωσιμότητας χρέους με τους εταίρους και δανειστές, σταθερό χαμηλό επιτόκιο αποπληρωμής του χρέους για το σύνολο των διμερών δανείων αλλά και για τα δάνεια του EFSF, για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Ασφαλώς απαιτείται και η περαιτέρω επέκταση των λήξεων κατά το πρότυπο της ληφθείσας απόφασης του Eurogroup, ώστε να υπάρξει σε πρώτη φάση σημαντική απομείωση του ελληνικού χρέους σε όρους Παρούσας Αξίας.

Μπορείτε να διαβάσετε στον ακόλουθο σύνδεσμο την πρόταση για "Το πατριωτικό... Χρέος μας προς τους Νέους!"