Η “χρηματοοικονομική μηχανική” (financial engineering) υπερεκτιμήθηκε πριν την κρίση του 2008, με τις καταστροφικές συνέπειες της μόχλευσης (leverage) και της πυραμίδας παραγωγών προϊόντων (CDOs, CDS) που είχαν δομηθεί στη φούσκα της αμερικανικής αγοράς ακινήτων, να αποκαλύπτουν τις αδυναμίες και τη λανθασμένη χρήση της μηχανικής αυτής.

Η “έξυπνη μηχανική χρέους” (“smart debt engineering”) που επικαλείται στους Financial Times ο υπουργός Οικονομικών κ. Βαρουφάκης αφορά αφενός στην παραμετροποίηση και αφετέρου στο “σβήσιμο” του χρέους μέσα στον χρόνο. Αμφότερα είναι προς την ορθή κατεύθυνση καθώς -όπως έχουμε επισημάνει πολλές φορές- το “κούρεμα” του ονομαστικού χρέους μακάρι να γινόταν δεκτό από τους εταίρους και δανειστές, αλλά στην παρούσα φάση και μεμονωμένα για την Ελλάδα, συνιστά μη ρεαλιστική πρόταση.

Σε αντίθεση λοιπόν με την αλόγιστη χρήση της χρηματοοικονομικής μηχανικής προ του 2008, η “μηχανική χρέους” έρχεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να επιτύχει μια μετριοπαθή αλλά και ριζοσπαστική λύση ελάφρυνσης του χρέους. Κυρίως όμως, θα πρέπει να στοχεύσει στην εξοικονόμηση πόρων από τις ετήσιες καταβολές τοκοχρεολυσίων που βαρύνουν τον προϋπολογισμό. Αυτοί οι πόροι θα πρέπει να διοχετευθούν έξυπνα, προς την κατεύθυνση διόρθωσης του υπ’ αριθμόν ένα προβλήματος της χώρας και της ευρωζώνης: της ανεργίας, ειδικότερα των νέων.

Μπορείτε να δείτε την επικαιροποιημένη πρόταση που έχουμε καταθέσει προς αυτήν την κατεύθυνση εδώ.

Πηγή:www.topotami.gr