Στη χθεσινή τελετή παράδοσης – παραλαβής, ο νέος «τσάρος» της ελληνικής οικονομίας περιέγραψε την κατεύθυνση στην οποία σκοπεύει να κινηθεί αναφορικά με την επικείμενη νέα διαπραγμάτευση της χώρας με τους εταίρους και δανειστές.

Ο κύριος Βαρουφάκης είναι αναμφίβολα συνεπής ως προς αυτά που έγραφε και έλεγε καθ’ όλη τη διάρκεια της κρίσης. Ρητά διεμήνυσε στο εσωτερικό και εξωτερικό ακροατήριο ότι, σύμφωνα με τη φιλοσοφία της νεοφώτιστης κυβέρνησης, θα γυρίσει σελίδα. Για την ακρίβεια μίλησε για «τρεις σελίδες» που θα γυρίσει η νέα ηγεσία του ελληνικού υπουργείου Οικονομικών. Καθώς η τρίτη αφορά τα του πολιτικού οίκου του υπουργού (θέματα οργάνωσης του υπουργείου, αριθμού συμβούλων, αξιοποίησης ανθρωπίνου δυναμικού), εδώ θα σχολιάσουμε μόνον τις δύο πρώτες «σελίδες», μία προς μία, με κριτική διάθεση…

1. «Γυρίζουμε σελίδα ως προς τη λογική της αντιμετώπισης μιας αυτοτροφοδοτούμενης κρίσης»:

Η λογική του υπουργού Οικονομικών στηρίζεται στους λανθασμένους χειρισμούς που έγιναν το 2010 και στη συνταγή του μνημονίου που επεβλήθη από τους εταίρους και δανειστές προκειμένου να χορηγηθεί το μεγάλο πακέτο δανείων στη χώρα μας.

Όμως σήμερα βρισκόμαστε στο 2015. Η χώρα έχει διανύσει έναν δύσκολο δρόμο με σοβαρές θυσίες των ελλήνων πολιτών. Βεβαίως οι πολιτικές ευθύνες των κυβερνήσεων από το 2010 και μετά είναι σοβαρότατες: ατολμία για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, πλημμελής εφαρμογή των διαρθρωτικών μέτρων, άκριτη υιοθέτηση οριζόντιων μέτρων με πρόχειρο και κοινωνικά άδικο τρόπο, αδυναμία και απροθυμία πάταξης της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής αλλά και περιορισμού της γραφειοκρατίας, αφαίμαξη των νοικοκυριών χωρίς δίκαιη κατανομή των βαρών. Οι θυσίες σε ένα βαρέλι δίχως πάτο, η διαρκής υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών, η καλπάζουσα ανεργία (κυρίως των νέων) και η παντελής απουσία ελπίδας ανάκαμψης, συνετέλεσαν στο να κακοφορμίσουν τα «μνημόνια».

Σήμερα, λοιπόν, θα περιμέναμε από τον κύριο Βαρουφάκη να δει τη νέα διαπραγμάτευση ως χρυσή ευκαιρία για την εφαρμογή ενός δικού μας εθνικού σχεδίου που θα θεραπεύσει το μεγάλο λάθος των προηγούμενων κυβερνήσεων: ότι δηλαδή έπαιρναν από τους εταίρους μας, και τα λεφτά, και το σχέδιο! Δεν πρέπει σήμερα να απειλούμε ότι δεν θα πάρουμε τα λεφτά. Πρέπει να φροντίσουμε επιτέλους να καταρτίσουμε το σωστό σχέδιο για τη μεταμνημονιακή εποχή.

2. «Η δεύτερη σελίδα που γυρίζουμε αφορά την ονομαζόμενη λιτότητα και τον τρόπο που κατανοούμε τον όρο αυτής της λέξης ως πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών».

Εάν βρισκόμασταν στη φουσκωμένη οικονομία του 2007, οι αναφορές σε Porsche Cayenne στους στενούς δρόμους των πόλεών μας, ίσως ήταν εύστοχες. Όμως σήμερα βρισκόμαστε στο 2015. Η μεσαία τάξη κινδυνεύει να εξαφανισθεί. Θα περιμέναμε από τον κύριο υπουργό να αναφερθεί στην προστασία του οικογενειάρχη, στην επιβράβευση του συνεπούς φορολογούμενου, στην ενθάρρυνση της νεανικής επιχειρηματικότητας, αλλά και σε έξυπνες προτάσεις διοχέτευσης πόρων του προϋπολογισμού προς την κατεύθυνση επιδότησης της καινοτομίας, της έρευνας και τεχνολογίας. Εκείνων των πόρων που θα εξοικονομηθούν από την ήδη συμφωνημένη ελάφρυνση των ετήσιων τοκοχρεολυσίων για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους.

Η επόμενη ημέρα απαιτεί, για να πάει η χώρα μπροστά, αυξημένη αίσθηση του «μέτρου». Πατριωτική συνείδηση που αγρυπνεί για να μην πέσει ούτε στην υπερβολή ούτε στην έλλειψη, αλλά να καταλήξει σε μία μέση και λογική λύση.

Πηγή:www.capital.gr